Het duurt een tijdje voor we Eupen achter ons kunnen laten. We blijven altijd in de buurt van de Helle en gaan het Hertogenwald in. Een riviertje zoekt zijn weg tussen de gespleten rotswanden. Het ruisen van het kabbelende water is nooit ver weg. We volgen een brede bosweg tot aan de zwarte brug. Op een bepaald moment wordt het pad omzoomd door boomwortels en rotsen, erna wordt de bosweg opnieuw breder.
We steken verschillende beekjes over voor we het bos verlaten en de Herzogenheuvel bereiken. De Sporhrbach mondt uit in de Helle en we komen nu aan bij de hoogvlakte van de Hoge Venen. Het is heuvelachtig. De turf bepaalt de plantengroei en het aantal bomen wordt steeds zeldzamer. Het pad door het hoogveen is niet eenvoudig. Aan de Pont Marie-Anne Libert steken we de Helle nog een laatste keer over en wandelen op brede graswegen verder over de hoogvlakte tot we het hoogste punt van België bereiken, het Signaal van Botrange op 694 m.
